EGIPT


                       Egipt , nazwa oficjalna Arabska Republika Egiptu – państwo położone w północno-wschodniej Afryce z półwyspem Synaj w zachodniej Azji. Egipt graniczy z Izraelem i Strefą Gazy na północnym wschodzie, Sudanem na południu i Libią na zachodzie. Od północy rozpościera się Morze Śródziemne, a na wschodzie Morze Czerwone.








               HISTORIA MIASTA
Tereny w dolinie i delcie Nilu są kolebką cywilizacji starożytnego Egiptu. Okres predynastyczny (ok. VI tysiąclecie p.n.e.-ok. 3350 p.n.e.) i protodynastyczny (ok. 3350–ok. 3150 p.n.e.) były okresem przełomu epipaleolitu ineolitu. Na terenie Egiptu rozwijały się wtedy różne kultury neolityczne o charakterze osiadłym i rolniczym, jednakże nie były one jednolite w całym kraju. Należały do nich, m.in. zlokalizowane w dolinie Nilu, kultury Tasa iBadari (ok. 4500 p.n.e.), nazwane tak od miejsc, w których znaleziono ich ślady, oraz na południowym krańcu Dolnego Egiptu stanowiska Merimde-Beni-Salame oraz El-Omari. Wczesny okres predynastyczny obejmuje końcowe stadium rozwoju kultur fajumskiej – na północy i Badari – na południu. Znacznie odmienne od nich były kultury Nagada I i II z IV tysiąclecia p.n.e., poprzedzające bezpośrednio historyczną epokę dziejów Egiptu. Przede wszystkim obie miały znacznie większy zasięg. W kulturze Nagada I zaobserwować już można cechy społeczeństwa rozwarstwionego i klasowego. Nagada II to kultura o znacznie większym zasięgu, bo obejmowała całą dolinę Nilu i Deltę, a także nawiązały relacje z obcymi cywilizacjami.Okres historyczny starożytnego Egiptu rozpoczął się wraz z założeniem pierwszej dynastii z Tinis. W okresie tym, zwanym przez Manetona tynickim, ostatecznie ukształtowały się wierzenia religijne Egipcjan, powstawała technika, sztuka i pismo hieroglificzne. Egipski władca, który rezydował w Memfis, uważany był za wcielenie boga Horusa Pierwsi królowie Egiptu próbowali podporządkować sobie sąsiednie krainy Nubię i Libię^[5]. Stare Państwo (dynastie od III do VI), które swoim terytorium sięgało poza pierwszą kataraktę, znane jest szczególnie z monumentalnych budowli: mastab, świątyń i piramid. Pierwsza z nich to schodkowa piramida faraonaDżesera wybudowana w Sakkarze, a zaprojektowana przez Imhotepa. Kolejne, budowane przez władców IV dynastii w Gizie, to piramidy Cheopsa, Chefrena i Mykerinosa. Religia i polityka przenikały się, ale rola kapłanów nie była jeszcze tak wielka, jak w późniejszych okresach. W zasadzie można mówić o podporządkowaniu kapłanów władzy królewskiej. Za czasów V dynastii najważniejszym z egipskich bogów stał się bóg słońca Re, czczony w Heliopolis. Faraon został uznany za syna boga Re (Sa Re), a po śmierci uosabiano go z bogiem płodności i władcą podziemi Ozyrysem. W czasie pierwszego okresu przejściowego pozycja religijna i polityczna faraona w państwie ulegała osłabieniu, a coraz większą rolę zaczęli odgrywać lokalni urzędnicy – nomarchowie. Postępująca decentralizacja doprowadziła do poważnego kryzysu władzy centralnej i w końcu do całkowitego załamania się władzy królewskiej i rozpadu państwa na dzielnice, przy czym wyraźnie zaznaczył się podział sprzed zjednoczenia, na Egipt Górny i Dolny.

Po okresie przejściowym i rozpadzie Egiptu, państwo odtworzył Mentuhotep II z Teb, rozpoczynając okres Średniego Państwa, które sięgało już po drugą kataraktę. Władcy XII dynastii podbili Nubię do drugiej katarakty naSynaju utrzymywali tam posterunki wojskowe. Faraon Senuseret III (Sesostris ) z XII dynastii znacznie przyczynił się do wzrostu potęgi Egiptu na arenie międzynarodowej m.in. poprzez liczne kampanie nubijskie (nawet na południe od drugiej katarakty) i wyprawę do Palestyny, która to wyprawa zapoczątkowała silne wpływy Egiptu w tym regionie. Przeprowadził on również reformy administracyjne i wzmocnił centralną władzę, ograniczając wpływy gubernatorów w prowincjach. W czasach Średniego Państwa znacznie rozkwitł handel z Mezopotamią, Cyprem, Kretą, a rzecznikiem egipskim było Byblos we współczesnym Libanie, gdzie panowała miejscowa dynastia, posługująca się egipskimi hieroglifami. U schyłku państwowości drogą pokojowej migracji zaczęli pojawiać się nowi przybysze z Azji, co okazało się zapowiedzią obcego panowania w Egipcie w tzw. Drugim Okresie Przejściowym w okresie którego Egipt utracił Nubię, Synaj i Palestynę. W okresie tym panowali tzw. Hyksosi. Wywodzili się oni prawdopodobnie z ludności azjatyckiej, osiedlającej się już w czasach świetności Średniego Państwa, we wschodniej Delcie Nilu. Rządy Hyksosów reprezentowane były jako dwie równoległe dynastie (XV i XVI), kontrolujące większą część Dolnego i Środkowego Egiptu. W Górnym Egipcie znaczną niezależnością cieszyli się tebańscy władcy z XVII dynastii i to oni właśnie toczyli liczne wojny z Hyksosami. Zmagania ich zwieńczył Ahmose (tradycyjnie uważany za założyciela XVIII dynastii) zdobywając twierdzę Hyksosów – Awaris. To pierwsze panowanie obcych władców w Egipcie pozostało na długo w pamięci przyszłych pokoleń. Ahmose ponownie zjednoczył kraj, który wkroczył w tzw. okres Nowego Państwa.


                         ZABYTKI

Piramidy w Gizie, najbardziej znany i rozpoznawalny symbol Egiptu, świadectwo bogatej i długiej historii tego kraju. Wybudowane w XXV w. p. n.ezaliczane są do siedmiu cudów świata starożytnego i co ciekawe, z całej tej listy piramidy są najstarsze i jako jedyne przetrwały do naszych czasów. Cały kompleks piramid obejmuje dwie wielkie piramidy Cheopsa, Chefrena, mniejszą Mykerinosa oraz wiele innych obiektów jak na przykład grobowce i kwatery budowniczych.
Wybudowane w jednym z najważniejszych miast starożytnego Egiptu- Gizie (dziś jest częścią aglomeracji Kairskiej) zapierają dech w piersiach swym ogromem oraz kunsztem z jakim zostały zbudowane przeszło 4 000 lat temu. Największa oraz jednocześnie najstarsza piramida Cheopsa, wznosi się na 138 metrów, a zbudowana została z 2,3 mln. kamiennych bloków, z których niektóre ważyły nawet 15 ton.
Piramidy, które prawdopodobnie były grobowcami faraonów, można zwiedzić razem z przewodnikiem, a wędrówka po wielu korytarzach i komnatach wzniesionych ponad 40 wieków temu może być niezapomnianą przygodą.



 Dolina Królów, znane na całym świecie miejsce spoczynku egipskich władców w okresie od XVIII do XX dynastii. Dolina leżąca na terenie Teb Zachodnich jest częścią nekropolii tebańskiej. Pierwszym faraonem, który kazał wybudować grobowiec w dolinie był Totmes I (1504-1492 p.n.e), ostatnim zaś Ramzes XI (1103-1070 p.n.e).
Grobowce często są wykutymi w skale kompleksami składającymi się z wielu sal i korytarzy. Największym jest grobowiec faraona Seti I, który kazał sobie wykuć salę o powierzchni ponad 120 m², a ściany oraz sufit pokryć niesamowitymi malowidłami i reliefami. Niestety większość grobowców została ograbiona już w starożytności, archeologom udało się odnaleźć tylko
jeden niesplądrowany- grobowiec Tutenchamona, którzy odkryli  H. Carter i lord Carnarvonw 1912 roku.

Wielki Sfinks w Gizie, ogromny, wykuty z jednego bloku skalnego posąg leżącego lwa z ludzką głową, przedstawiającą prawdopodobniefaraona Chefrena. Stoi on na straży nekropolii w Gizie, niedaleko Wielkich Piramid.  Powstały okołoIII tysiąclecia p.n.e jest jednym z najstarszych tych rozmiarów posągiem na świecie. Z racji swego położenia wielokrotnie był zasypywany piaskiem pustyni i już w starożytności za panowania faraona Totmesa  IV odkopywany.  Przez następne wieki, prawie całkowicie pokrywał go piach, dopiero w 1925 całkowicie go odkopano i podjęto próby renowacji.
Charakterystyczną cechą sfinksa jest to iż nie posiada nosa. Podobno został oderwany przez fanatycznego islamskiego derwisza Sai’im al-dahr’a , który uważał posąg za wizerunek pogańskiego bożka, a że nie mógł zniszczyć całego Sfinksa, odkuł mu nos.

                   
                                           


                                                 GRECJA

Grecja  Republika Grecka – kraj położony w południowo-wschodniej części Europy, na południowym krańcu Półwyspu Bałkańskiego. Graniczy z czterema państwami, Albanią, Republiką Macedonii i Bułgarią od północy, oraz Turcją od wschodu. Ma dostęp do czterech mórz: Egejskiego i Kreteńskiego od wschodu, Jońskiego od zachodu oraz Śródziemnego od południa. Grecja ma dziesiątą pod względem długości linię brzegową na świecie, o długości 14880 km. Poza częścią kontynentalną, w skład Grecji wchodzi około 2500wysp, w tym 165 zamieszkałych. Najważniejsze to Kreta, Dodekanez, Cyklady, i Wyspy Jońskie. Najwyższym szczytem jest wysoki na 2917 m n.p.m. Olimp.

Grecja ma długą historię i bogate dziedzictwo kulturowe. Uważana jest za spadkobierczynię starożytnej Grecji. Jako taka, stanowi kolebkę całej cywilizacji zachodniej, miejsce narodzin demokracji^[3], filozofii^[4], Igrzysk Olimpijskich, wielu podstawowych twierdzeń naukowych, zachodniej literatury, historiografii, politologii oraz teatru^[5], zarówno komedii, jak i dramatu. Świadectwo tej spuścizny stanowi 17 Obiektów Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Nowożytne państwo greckie zostało utworzone w efekcie zwycięskiego powstania przeciwko rządom ottomańskim.

Współczesna Grecja była rozwiniętym krajem^[6][7], o wysokim wskaźniku rozwoju społecznego, i innych wskaźnikach jakości życia^[8][9][10]. Od 2002 r. Grecja zrezygnowała z własnej waluty, przyjmując euro. W 2013 trafiła do grupy państw rozwijających się, to pierwszy przypadek w historii degradacji kraju z tej grupy^[11]. Jest członkiem wielu organizacji międzynarodowych, Paktu Północnoatlantyckiego od 1952 roku, z przerwą w latach 1974-1980,Wspólnot Europejskich od 1981 r.^[12] oraz Europejskiej Agencji Kosmicznej od 2005 r.^[13] Jest członkiem założycielem Organizacji Narodów Zjednoczonych, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju^[14] oraz Organizacji Współpracy Gospodarczej Państw Morza Czarnego.

             Najciekawsze miejsca !

                       Metaxa

Podczas pobytu w Grecji należy obowiązkowo spróbować słynnej metaxy. Jej historia sięga końca XIX wieku i należy do gatunków brandy. Produkuje się ją z czerwonych winogron gatunku Savatiano, Sultanina i Black Corinth, a smak wzbogaca się winem muskatowym i zestawem ziół. Proces leżakowania trwa 6 miesięcy, a wyznacznikiem klasy jest wiek - im starsza, tym lepsza. Narodowym greckim trunkiem jest równieżouzo - słodka anyżówka, o zawartości 40-50% alkoholu. Podaje się ją ze szklanką wody

                                         

                                      Mykeny

Pionowe skały w kształcie maczug i szpikulców wydają się niedostępne. A jednak na ich szczytach wybudowano klasztory. Do wielu z nich mnisi dostają się w koszach wciąganych na linach. Część z nich jest osiągalna dla turystów, szczyt zdobywa się wchodząc po stromych schodach. Na zwiedzanie warto poświęcić cały dzień. Kręcono tu liczne filmy, m.in. jeden z odcinków Bonda - "Tylko dla twoich oczu" czy film akcji "Sky Riders". 

Prastare budowle powstawały jeszcze przed nadejściem cywilizacji helleńskiej. Potężne kamienne mury tak zadziwiały starożytnych Greków, że ich zbudowanie przypisano cyklopom. Wejście stanowiła słynna Lwia Brama. Król Agamemnon wyruszył z Myken na podbój Troi, by odbić uprowadzoną Hellenę. Ta wyprawa została opisana przez Homera w Iliadzie. Poetycka opowieść w wielu miejscach została potwierdzona wykopaliskami w Mykenach.

                                                          Ateny

Stolica Grecji jest obowiązkowym punktem turystycznym. Niestety dla większości staje się rozczarowaniem. Korki, tłok, brudne powietrze, chaos architektoniczny nie sprzyjają kontemplacji. Na zakurzonych podwórkach nawet w środku miasta nierzadko pasą się kozy – ateńczycy mówią o swoim mieście, że to przerośnięta wioska. W zasadzie zwiedzanie Aten sprowadza się do Akropolu i okolic. Dlatego warto poświęcić maksimum czasu na obcowanie z Partenonem, Erechtejonem, Propylejami, świątynią Nike – to nie tylko piękne budowle, ale świadkowie kolebki naszej europejskiej kultury. A w mieście wieczorem można jeszcze zajrzeć do Plaki, która zachowała jakimś cudem urok i atmosferę starej dzielnicy.